Był sobie pies - W. Bruce Cameron [przedpremierowo]

Tytuł: Był sobie pies

Autor: W. Bruce Cameron

Wydawnictwo: Kobiece

Gatunek: familijna

Liczba stron: 392

Premiera: 15.02.2017

Zastanawialiście się kiedyś, o czym myślą Wasi czworonożni przyjaciele? Mnie od zawsze nurtowała ta kwestia. „Był sobie pies” nie odpowie nam na to pytanie, ale zdecydowanie da do myślenia. Nasz główny, wyszczekany bohater próbuje odnaleźć sens swojego życia. Ma na to wiele czasu, ponieważ raz jest bezdomnym, dzikim psem, raz rezolutnym głuptaskiem w kochającym domu, a raz psem tropiącym. Bailey myśli, że prócz służenia człowiekowi, musi dokonać czegoś innego, ale w każdym wcieleniu mając inną rolę dochodzi do jednego wniosku: warto kochać i cieszyć się życiem.

Ta książka wyrwała mi serce, zdeptała je, by potem je posklejać i zacząć wszystko od początku. Jest to bardzo ciepła oraz wzruszająca pozycja. Zdecydowanie zasługuję na swą ekranizację, która będzie miała premierę już 17 lutego. Muszę przyznać, że podczas jej lektury płakałam jak bóbr, a mało której książce udaje się tego dokonać. Jestem zupełnie nieodporna na tego typu historie, wiec jak tylko zapoznałam się z opisem fabuły, wiedziałam, że muszę ją przeczytać. Emocjonalność, to największy plus tej niezwykłej, familijnej powieści.

Do tej pory powstało wiele pozycji, w których głównym bohaterem było zwierzę: „Pies, który jeździł pociągiem”, „Lassie wróć”, „Biały kieł”, „Księga dżungli”, „Łysek z poglądu Idy” i wiele, wiele innych. Któż z nas nie zna tych książek? „Był sobie pies” różni się od nich tym, że to on jest narratorem całej powieści. Jako, że nie rozumie on wszystkiego, co go otacza, wprowadza w fabułę nieco infantylny charakter. Wśród opinii innych czytelników wyczytałam, że nieco im to przeszkadzało, mi natomiast w zupełności to nie wadziło. Wyobraźcie sobie siebie na miejscu zwierzęcia. Stoicie wśród różniących się od Was istot, które porozumiewają się w nieznanym dla Was języku i czegoś od Was oczekują. Jak macie się zachowywać?

Nie jest to komedia o gadających zwierzętach, choć zawiera wiele zabawnych momentów. Nie jest to też do końca dramat, ponieważ mimo smutnych chwil przeważa więcej tych pozytywnych. Tak naprawdę nie ma wyznacznika wieku, dla którego pozycja ta byłaby odpowiednia. Zarówno dzieci, jak i dorosłe osoby będą się przy niej dobrze bawić, gdzie przez „bawić” mam na myśli łapczywe pochłanianie książki, aż do ostatniej strony.

W książce cudownie przedstawiona została relacja między psem, a człowiekiem. Najbardziej utkwił mi w pamięci Ethan, który w oczach Baileya, mimo upływu lat, na zawsze pozostał jego chłopcem. Ich wzajemna, bezinteresowna oraz bezgraniczna miłość wywołuję uśmiech, ale i wprawia w zadumę. Sama mam kota i czasem zastanawiam się co mu siedzi w jego łebku. Jako dziecko miałam królika, który odszedł już z tego świata. I tu pojawia się pytanie. Czy istnieje coś takiego jak reinkarnacja? Czy po śmierci jeszcze coś dalej jest? Czy jest pustka – nie istniejemy przed i po naszym życiu? Na te pytania nie znajdziemy odpowiedzi.

Zamysłem tej historii są właśnie ponowne wcielenia, co bardzo mi się spodobało, mimo, iż Bailey żeby mógł się ponownie narodzić, musiał umrzeć, co oczywiście łamało mi serce. Ciekawe jest to, że za każdym razem pamiętał swoje poprzednie życie. Uczył się nowych rzeczy, ale nie zapominał tego, co już umiał.

Zwierze kieruje się instynktem, a człowiek jako istota w pełni rozumna bywa najbardziej bezwzględnym, brutalnym stworzeniem. Zwierze kocha bezgraniczną miłością i mimo, że człowiek go skrzywdzi, to dalej przy nim trwa. To przykre. Niektórym powinno się zrobić to samo, co zrobili swoim czworonożnym, słabszym podopiecznym.

Na zakończenie dodam, że jeśli nie chcecie zepsuć sobie przyjemności czytania, nie oglądajcie zwiastunu filmu. W nim, jak na tacy podane jest wszystko co najważniejsze. Ja obejrzałam go przed doczytaniem książki do końca i wkurzyłam się, że dowiedziałam się przez niego o tym co wydarzy się w końcówce książki. Trailery często mają to do siebie, że  spolerują i pokazują najlepsze momenty. Osobiście wolę żyć samym opisem, przed zapoznaniem się z filmem lub książką.

„Był sobie pies” jest przeuroczą powieścią, która szturmem wkroczyła do listy moich ulubionych powieści. Czyta się ją bardzo przyjemnie, a jej język jest prosty. Gorąco Wam ją polecam.

Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Kobiecemu