Dywan z wkładką - Marta Kisiel

Tytuł: Dywan z wkładką

Autor: Marta Kisiel

Wydawnictwo: W.A.B.

Gatunek: komedia kryminalna

Liczba stron: 332

Premiera: 27.01.2020 r.

 

Tereska jest korpulentną matką dwójki dzieci: Zoję – walczącej ze stereotypami, dbającej o ekologię nastolatki oraz jej młodszego brata: Maciejki, który najchętniej życie spędziłby w łóżku lub na grze w Minecrafta. Na stanie ma też męża Andrzeja, który wielbi jej krągłości oraz teściową, która przyjechała w odwiedziny. Rodzina przeprowadziła się z miasta na wieś, ponieważ w poprzednim mieszkaniu, dokuczały im ekscesy miłosne sąsiadki, które było słychać w lodówce. Mira – matka Andrzeja postanowiła zadbać o kondycję fizyczną Tereski i zabrała ją na jogging. Niespodziewanie kobiety trafiają na dywan z wkładką w postaci trupa.

Jak na dobrą komedię kryminalną przystało, jest nieboszczyk, jest intryga i są zabawni bohaterowie. Przy „Dywanie z wkładką” można miło spędzić czas, ponieważ jest to lekka, aczkolwiek wciągająca historia, przy której zdarzyło mi się kilka razy zaśmiać. Zawsze powtarzam, że ten gatunek nie jest łatwy, ponieważ trzeba idealnie wywarzyć zarówno komedię, jak i dreszczowiec, a Marcie Kisiel według mnie się to udało.

Rodzina Trawnych jest przesympatyczna, mimo swych skłonności, do ładowania się w tarapaty i nieco głupkowatym podejściu do życia. Nie mogę się zdecydować, kogo z nich polubiłam najbardziej. Tereska ujęła mnie swoją niechęcią do wszelkiej aktywności fizycznej oraz miłością do cyfr. Zoja przypominała mi Elenę Alvarez z serialu „One Day at a time”, obie są zakręcone na punkcie ekologii, praw kobiet i nienawiści do koloru różowego. „Maciejka” natomiast to typowy nastolatek XXI wieku, przyrośnięty do łóżka i komputera. Mira, to szalona babka dobijająca do sześćdziesiątki, która potrafi nieźle namieszać. Andrzeja jest mało, ale wykreowany został na nieco ciapowatego, potulnego, aczkolwiek sympatycznego pantoflarza. No i jest jeszcze Pindzia, wiekowy super pies.

Uwielbiam pozycje, przy których mogę odpocząć, zrelaksować się, a przy tym dobrze bawić i śmiać w głos. Spodobało mi się to, że Tereska uważa, iż tarcie ziemniaków na placki powinno być karane, również nienawidzę tego robić! To, co wysuwa się na pierwszy plan to rodzinny galimatias, trup pojawia się stosunkowo późno i dopiero wtedy teściowa z synową zawierają szyki, knują, na władną rękę próbują rozwikłać zagadkę, a dzieciaki nieopatrznie mylą ich zachowanie z chęcią ukatrupienia ich rodziciela.

„Dywan z wkładką” od początku trzyma dobry poziom. Ciekawa jestem, czy Wam udałoby się wytypować „zbrodzienia” – jak nazwały go Mira z Tereską. Mnie się nie powiodło, zakończenie mnie zaskoczyło, a my czytelnicy lubimy być zaskakiwani, prawda? Gorąco zachęcam Was, do zapoznania się z tą pozycją jeśli lubicie wesołe książki z nutą kryminału i śledztwa na wesoło, z przymrużeniem oka.

Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję: