Człowiek, który umarł - Antti Tuomainen

Tytuł: Człowiek, który umarł

Autor: Antti Tuomainen

Wydawnictwo: Albatros

Gatunek: kryminał

Liczba stron: 352

Premiera: 20.02.2019 r.

Wyobraźcie sobie, że idziecie do lekarza ze zwykłą grypą, a on oświadcza Wam, że ktoś Was podtruwa i zostało Wam kilka godzin lub w najlepszym wypadku kilka dni życia. W takiej właśnie sytuacji znalazł się Jaakko – główny bohater „Człowieka, który umarł”. Nie zostaje mu nic innego, jak uregulować bieżące sprawy i dowiedzieć się, kto stoi za jego morderstwem. Czy jest to żona, jej kochanek, ktoś z pracowników jego firmy, czy może konkurencja?

Podziwiam Jaakko za spokój, z jakim przyjął informację o swojej nieuchronnie zbliżającej się śmierci. Ja bym pewnie szalała z rozpaczy i złości, a on przyjął tę informację, jakby lekarz nie oznajmił mu o dobiegającym właśnie końcu życiu, a o zmianie pogody. Muszę przyznać, że polubiłam go i jako że on nie martwił się o swój los, ja musiałam wziąć to na swoje barki. Mimo że bohater jest lekko nieporadny oraz naiwny, to jednocześnie jest sympatyczną postacią, której chciałoby się pomóc.

„Człowiek, który umarł” mimo swej smutnej tematyki, jest całkiem zabawnym i lekkim kryminałem, przepełnionym dystansem do świata oraz licznymi refleksjami. W obliczu śmierci, bohater zaczyna dostrzegać małe rzeczy, cieszy się, że obudził się rano i nadal żyje. Inaczej postrzega też otaczających go ludzi, widok żony z niezbyt mądrym pracownikiem w jednoznacznej scenie, jest wręcz śmieszny w sytuacji, w której się właśnie znalazł Jaakko.

Akcja ma jednostajne tempo, choć od czasu do czasu następują nagłe zwroty, które czasami są wręcz niedorzeczne i nieprawdopodobne, ale to właśnie one dodają uroku tej pozycji. W głównej mierze poznajemy myśli bohatera, siedzimy w jego głowie, zmagamy się z dolegliwościami będącymi skutkami zatrucia, toczymy prywatne śledztwo, patrzymy, jak mężczyzna przewraca życie firmy do góry nogami. W zasadzie nie ma nic do stracenia, ale zamiast trwonić pieniądze, pić, korzystać z ostatnich chwil, on martwi się o swój biznes, zajmujący się eksportacją grzybów.

Autorowi udało się mnie zaskoczyć, gdyż całkowicie nie spodziewałam się takiego zakończenia. Obstawiałam inną osobę w roli mordercy oraz zupełnie inne powody opisanych zdarzeń, ale nie zawiodłam się. „Człowiek, który umarł” jest zdecydowanie oryginalną pozycją, która nie powiela schematów. Jestem wymagającą miłośniczką literatury z dreszczykiem i z czystym sumieniem, mogę Wam tę pozycję polecić. Nie jest zbyt krwawa ani brutalna, myślę, że może spodobać się również osobom, które na co dzień nie zaczytują się w tym gatunku.

Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję: