Trzynaśce - Steve Cavanagh

Tytuł: Trzynaście

Autor: Steve Cavanagh

Wydawnictwo: Albatros

Gatunek: thriler

Liczba stron: 448

Premiera: 12.02.2020

Tom IV

Eddie Flynn niegdyś był oszustem, teraz stoi po drugiej stronie na sali sądowej. Jest adwokatem, ale ma zasadę, broni tylko niewinnych ludzi. Tym razem podejmuje się obrony hollywoodzkiego aktora, który zostaje oskarżony o zamordowanie żony oraz szefa ochrony. Jest to bardzo ważny proces, a Flynn zrobi wszystko, by wygrać, nie jest to łatwe, ponieważ na ławie przysięgłych siedzi morderca, któremu zależy na skazaniu Roberta Solomona.

Ta książka jest prawniczym thrillerem i ze względu na swój klimat nie spodoba się wszystkim czytelnikom. Większość akcji toczy się w sądzie lub biurze. Poza drobną wzmianką o żonie adwokata, z którą się rozwodzi i jego córce, właściwie wszystko toczy się wokół procesu. Jeśli lubicie serie takie jak „Chyłka” lub „Jake Brigance”, to ta również powinna Wam przypaść do gustu.

Najbardziej podobały mi się rozdziały, w których narratorem był morderca. Jego intryga jest wręcz mistrzowska, dopracowana w najmniejszych szczegółach. Dzięki niemu „Trzynaście” nie jest monotonne. Pikanterii dodaje fakt, że psychopata ten nie jest sądzony, tylko występuje w roli przysięgłego. Poznajemy też jego przeszłość, pierwsze morderstwa, a także to, że człowiek ten nie czuje bólu. Można go zranić, ale nie poczuje tego. Uważam, że został wykreowany najlepiej ze wszystkich postaci.

Mam jednak mieszane uczucia, ponieważ z jednej strony powieść ta ma w sobie coś, co mnie niezwykle intrygowało, przyciągało moją uwagę, sprawiało, że nie mogłam się od niej oderwać, ale z drugiej strony czytanie niektórych fragmentów szło mi opornie. Ta cała sądowa otoczka niekiedy wydawała mi się nudna. Wszelkie drobne minusy, które dostrzegałam, zostały zamazane przez zakończenie, które mi się bardzo podobało. Autorowi udało się mnie zrobić w balona.

Gdybym wiedziała, że jest to czwarty tom, pewnie nie sięgnęłabym po tę pozycję, choć nie trzeba znać poprzednich części, by rozumieć fabułę. Każda z nich dotyczy czegoś innego. Mimo wszystko cieszę się, że książka ta wpadła w moje ręce, ponieważ w ogólnym rozrachunku oceniam ją bardzo dobrze.

„Trzynaście”, to powieść inna od tych, które czytam na co dzień. Choć uwielbiam thrillery, to te prawnicze omijam, z góry daję im skazujący werdykt, a to z mojej strony błąd, ponieważ przez takie zachowanie omijają mnie ciekawe perełki, po które warto sięgnąć.

Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję: