Snieg, jak kocha­nek swa wyb­ranke ser­ca, pok­ryl dachy subtelnym plaszczy­kiem bialego puchu.

Patrzę za okno jak śnieg prószy okrywając cały świat białą powłoką. Pięknie wygląda krajobraz kiedy się siedzi w ciepłym domku. Gorzej gdy trzeba ruszyć tyłek w trasę wtedy nie jest już tak pięknie. Poza tym śnieg wiąże się z ślizgawicą i telemarkowym bronieniem się przed upadkiem, odwilżą i chlapą oraz żółtym kolorem przyozdobionym przez psy.

Z całego serca pragnę poczuć zbliżające się święta. Zastanawiam się czy potrafię jeszcze z siebie wykrzesać tą magię którą cieszą się dzieci. Teraz Boże Narodzenie kojarzy mi się ze stertą brudnych naczyń, z łamaniem opłatka podczas którego wszyscy życzą sobie "wszystkiego dobrego, pieniędzy.." bla bla nie wysilając się na bardziej wymyślne słowa, z wszechogarniającym zimnem oraz z gonitwą za prezentami i zatłoczonymi centrami handlowymi. 

Nie lubię grudnia. Początek mi się źle kojarzy. Dobrze, że końcówka przywołuje dobre wspomnienia i powód do świętowania. 

Jedyne co tak na prawdę powoduje że me kamienne serce drgnie na moment i nie może doczekać się świąt to kolorowe łańcuchy, bombki i lampki. Uwielbiam przyozdobione domy i ulice. Lubię też pić herbatę gdy w tle lecą świąteczne piosenki. Wtedy na moment czuję magię.