Zielony zakątek - Debbie Macomber

 

Tytuł: Zielony zakątek

Autor: Debbie Macomber

Wydawnictwo: Harlequin

Gatunek: obyczajowa

Liczba stron: 464

Premiera: 8.04.2015 r.
5/10

 Debbie Maccomber jest sześćdziesięciosiedmioletnią pisarką, która zaczęła pisać na pożyczonej maszynie, zaraz po tym jak urodziła czwarte dziecko. Choć zmagała się z dysleksją, a jej maszynopisy były notorycznie odrzucane przez wszystkie wydawnictwa, nie poddała się i w końcu jej się udało. W 1982 roku opublikowana została jej pierwsza książka. Dzieła autorki często lądują na listach bestsellerów. Wraz z rodziną mieszka w stanie Waszyngton i Florydzie.

„Zielony zakątek” opowiada losy Mary Jo, która jest kobietą samotnie wychowującą córeczkę o imieniu Noelle. Wynajmuje część domu od Maca – mężczyzny, którego uważa za swojego jedynego przyjaciela. Bohater skrycie kocha się w niej, jednak nie ma odwagi przyznać się do tego, gdyż kobieta po nieudanym związku, nie chce się wiązać ponownie. Cała ich znajomość owiana jest pewną tajemnicą. W malowniczym Cedar Cove mieszka również brat Mary Jo – Linc, który zmaga się z teściem nie akceptującym związku z jego córką. Ponadto książka ukazuje losy małżeństwa Paytonów. Córka Bruca nie może pogodzić się ze związkiem jej taty z Rachel. Oczywiście nie są to wszystkie problemy i wszyscy bohaterowie jacy występują w na pozór spokojnym miasteczku.

Jestem zaskoczona, gdyż liczyłam na coś innego. Książka nie spodobała mi się, mimo tego iż przeczytałam na jej temat wiele  pochlebnych opinii. Bardzo mnie wynudziła i wydała mi się strasznie chaotyczna, nieskładna, skomplikowana i trudna do zrozumienia. Jak na mój gust wystąpiło za dużo nazwisk i wątków. Nigdy wcześniej nie spotkałam się z twórczością autorki, ale szukałam w „Zielonym zakątku” jej sławnego poczucia humoru, umiejętności mistrzowskiego oddana emocji oraz wyrazistych bohaterów, niestety nie znalazłam tego wszystkiego. Myślę jednak, że może to być kwestia upodobań, a pisarka po prostu nie wpasowała się w moje gusta czytelnicze. Jej styl do mnie nie przemawia, co nie oznacza, że innym się nie spodoba. Brakowało mi emocji, akcji, dynamiki, ale jeśli mam wymienić coś co mi się spodobało to na pewno będzie to piękna, klimatyczna okładka oraz historie zwyczajnych ludzi, którzy borykają się z problemami takimi samymi jak my wszyscy.

Polecam ją osobom, które lubią wielotomowe serie powieści obyczajowych z wielowątkową fabułą, opiewającą piękną szatą graficzną i opisującą pogodne, sielankowe życie mieszkańców małych miasteczek, problemów o różnym poziomie nasilenia, różnorakich uczuć począwszy od miłości, a skończywszy na nienawiści. Nie trzeba czytać całej serii by zrozumieć o co chodzi w książce.



Wyzwania czytelnicze:
przeczytam tyle ile mam wzrostu  (łącznie: 78,09 cm na 161)

Za egzemplarz recenzencki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Harlequin