Ratunku! Wychodzę za mąż! ...a tak naprawdę na razie obalam parę mitów ;)

Dziś przychodzę do Was z odmienną tematyką od tej, którą możecie znaleźć u mnie na co dzień. Za miesiąc z hakiem wychodzę za mąż. Owszem stresuje się, ale wydaje mi się, że każdy na swój sposób stresuje się stojąc w obliczu tego wydarzenia, nawet jeśli się tego wypiera. O ile mogę coś doradzić, to szczególnie chcę Wam przekazać byście nie przejmowali się ludźmi. Jest to Wasz dzień i nikt nie powinien się wtrącać do tego czy będziecie mieli orkiestrę czy DJ, okrągłe stoły czy podłużne, wesele z dziećmi czy bez. To Wy ustalacie „reguły”. Początkowo przejmowałam się każdą krytyką, każdym kręceniem nosa, wszelkim marudzeniem, do czasu aż szala się przegięła i zaczęłam na wszystko machać ręką. Nie da się Wszystkim dogodzić. Przechodząc do głównego wątku chcę obalić parę mitów.

Miesiąc z literką „r”. – nie wierzę w przesądy. W moim miesiącu nie znajdzie się owa literka. Kiedyś pewna osoba powiedziała mi: „zobacz, wzięłam ślub w październiku i jak się skończyło moje małżeństwo? Rozwodem od pijaka i łajdaka”. Miesiąc nie wyznacza reguł, także nie bójcie się brać ślubu w styczniu, lutym, kwietniu, maju, lipcu i listopadzie. 

Ślub w parafii Panny Młodej – coraz częściej odstępuje się od tej „zasady”. Ja osobiście nie biorę ślubu ani w mojej parafii, ani w parafii przyszłego męża, ani nawet w parafii, do której należy moje obecne mieszkanie. Wybraliśmy uroczy kościółek, z miłym, a przede wszystkim normalnym księdzem, który nie będzie mi „politykował” na kazaniu i marudził z powodu wspólnego mieszkania przed ślubem. Mieliśmy z tego tytułu więcej roboty, gdyż potrzebowaliśmy pozwolenia i błogosławieństwa od proboszcza z mojej, albo mojego narzeczonego parafii, a jeden z tych księży robił nam problemy, ale w końcu się udało.

Błogosławieństwo w domu rodzinnym Panny Młodej - I tu znów postępuję niezgodnie ze schematem, gdyż nie odbędzie się ono tam, gdzie odbyć się powinno. Tak naprawdę istotne jest dla mnie samo błogosławieństwo, a nie jego miejsce. Równie dobrze może się ono odbyć w kościele, na dworze, w hotelu lub gdzie tylko sobie zapragniecie, o ile w ogóle tego chcecie, bo nie jest to warunek konieczny.

Podziękowanie rodzicom – nie musi być (o zgrozo!)  kręceniem się w kółko i przytulaniem w rytm „Cudownych rodziców mam”, ba nie musi się wcale odbywać jeśli nie chcecie tego robić lub możecie to zrobić na przykład przed weselem. Jest milion pomysłów na to jak powiedzieć rodzicom „dziękuję”. My mamy już swój pomysł, aczkolwiek nie chcę go zdradzać przed ślubem :) Powiem jedynie, że na pewno nie zainwestowaliśmy w żadne tandetne figurki i dyplomy.

Biały – biała suknia, białe buty, jasne dodatki, frencz na paznokciach… Nie! Obecnie możecie założyć czerwone buty, pomalować usta na czerwono i zrobić sobie czerwone pazury. Coraz częściej widuję kolorowe dodatki w garderobie Panny Młodej. Sama chętnie wybrałabym inny kolor butów, jednak z racji tego, że mam nietypową wąską stopę nie wybrzydzałam i brałam to, co było na mnie dobre.

Wesele z dziećmi czy bez – w moim przypadku był to temat niezwykle wkurzający. Zaprosiliśmy sto osiemdziesiąt osób, a i tak nie mogliśmy zaprosić wszystkich. Gdybyśmy zaprosili też dzieci wyszłoby nam ze sto osób więcej – nie mogliśmy zrobić tego, nawet nie ze względu na koszty, a na miejsce. Nie wszyscy to jednak rozumieją, miałam przypadki gdzie zarzucono mi, że mam coś przeciwko dzieciom lub że jestem taka i siaka (wygadywane oczywiście za plecami), bo kazałam przyjść bez dziecka. Oczywiście nie jest to prawdą, wystarczyło odpowiedzieć mi gdy pytałam, zamiast wymyślać bzdury. Na naszym weselu będzie sześcioro dzieci i nie widzę nic złego w tym, że ktoś powiedział mi, że nie ma gdzie zostawić dziecka – ok., jeśli nie masz gdzie zostawić, a masz ochotę być na moim ślubie – zabierz je ze sobą. Na zwrot „dziecko na kolanko” mam wręcz uczulenie. Każdy myśli tylko o swoich pociechach, a co gdy ktoś ma piątkę dzieci? Ma pięć kolanek? Na szczęście większość osób zrozumiała o co chodzi, a nawet się ucieszyła, że będzie mogła odpocząć. Wiadomo, że dzieciaczka trzeba mieć ciągle na oku, szybko robi się też on zmęczony.

Świadkowie powinni jechać samochodem razem z Państwem Młodym – niekoniecznie. U nas świadkowie będą jechali za nami. Mamy wynajętego kierowcę, poza tym w samochodzie będzie więcej miejsca na moją obszerną suknię. Nie będą się oni musieli również martwić z kim zabiorą się ich „połówki”.

Rozmieszczenie przy stole – „a na co wam te winietki, niech każdy siada jak chce”. Nie! Nigdy nie podobało mi się, gdy ludzie zamiast witać Młodą Parę rzucali się na stoły, byleby tylko zająć sobie jak najlepsze miejsca, w czego efekcie trzeba ich i tak prosić o przesuniecie, bo zostają pojedyncze wolne krzesła i rodzina nie ma jak usiąść. Będziemy starali się rozsadzić ludzi jak najlepiej, a po jakimś czasie i tak dosiądą się do kogo będą chcieli.

Nie powinno się przymierzać obrączek przed ślubem – i znów to napiszę: nie jestem przesądna. U jubilera wręcz kazali nam je przymierzać, bo latem palce są bardziej spuchnięte niż w okresie, w którym je kupowaliśmy. Póki jeszcze jest czas można je zwęzić lub poszerzyć. Zresztą już przy odbiorze obrączek powiedziano nam byśmy sprawdzili czy wszystko gra.

Jaka pogoda w dniu ślubu, takie całe życie – znam pary, które brały ślub w niezwykłą ulewę i wichurę, a nie mają złego życia, a znam takie, którym słońce w dniu ślubu nie pomogło. Raczej nie chciałabym by padało z uwagi na makijaż, fryzurę i suknię oraz na to, że przyjemniej jest wyjść z sali, gdy świeci słońce. Mój narzeczony zna natomiast powiedzenie” deszcz w dniu ślubu – panna młoda nie lubi zwierząt” – to już dla mnie kompletna głupota. Z drugiej strony niektórzy wierzą, że deszcz wróży szczęście.

Tak na dobrą sprawę to nie można mieć nic różowego, nie można szyć rozdartych ubrań, róże w bukiecie powinny nie mieć kolców, Panna Młoda nie może oglądać się w lustrze, do ślubu nie powinna wieźć kobieta, welon powinna zakładać Młodej panna, nie powinno się samemu podnosić obrączek jeśli upadną, pierwszą osobą która złoży życzenia powinien być mężczyzna – wiele, wiele innych pierdów ;)

To chyba tyle, co do obalania przeze mnie mitów i tradycji. W następnym poście napiszę Wam może sympatyczne zwyczaje na Pomorzu i nie tylko :)