Kryminalne przypadki Matyldy - Bożena Mazalik

Tytuł: Kryminalne przypadki Matyldy

Autor: Bożena Mazalik

Wydawnictwo: Zysk i S-ka

Gatunek: kryminał

Liczba stron: 432

Premiera: 28.02.2018 r.

Matylda zostaje porzucona przed ołtarzem. Po żenującej sytuacji ma ochotę uciec jak najdalej od ludzi. Z ratunkiem przychodzi jej szkolny kolega Władek, który proponuje jej zamieszkanie w zamku, gdzie będzie mogła spełniać swą malarską pasję, tworząc w spokoju obrazy. Niestety spokój nie trwał zbyt długo, gdyż tuż po jej przyjeździe zaczynają się dziać dziwne rzeczy: w domu słychać niepokojące odgłosy, zwierzęta zachowują się w niecodzienny sposób, a w stajni leży prawdopodobnie nieżywy parobek.

Piękna, wiosenna, typowo kobieca okładka przyciąga wzrok i łapie w swe sidła takie okładkowe sroki jak ja. Zabierając się za lekturę książki, myślałam, że będę miała do czynienia ze wciągającym kryminałem, z nutą komedii oraz romansu, ale niestety żaden z tych gatunków nie wypalił. Powieść nie jest ani zabawna, ani wciągająca, ani mroczna, ani nawet romantyczna. Dłużyła mi się w nieskończoność oraz niesamowicie nudziła. Zachowanie głównej bohaterki oraz pozostałych osób było wręcz niedorzeczne, a dialogi między nimi chyba jeszcze gorsze.

Chciałam wymienić choć jedną postać, która przypadłaby mi do gustu, ale nie udało mi się, ponieważ wszyscy są jednakowo irytujący. Matylda jednak wychodzi na prowadzenie tego cyrku na kółkach. Domyślałam się, że miała ona być wykreowana na ładną, seksowną, a przy okazji inteligentną oraz błyskotliwą osobę, ale wyszło wręcz odwrotnie, jest żenująca, głupiutka i męcząca. Wydarzenia, które wokół niej miały miejsce nie wstrząsnęły nią szczególnie, więcej czasu poświęciła studiowaniu urody policjanta, niż na skupieniu się na zbrodni.

Zabrakło mi klimatu, a szkoda, ponieważ potencjał był: zamek na odludziu, stare skrzypiące drzwi i schody, czarna noc… Mogło z tego połączenia wyjść coś naprawdę dobrego i taką właśnie miałam nadzieję. Niestety książka okazała się dla mnie bardzo nudna, a sam pomysł na zbrodnie mi się nie spodobał. Poczucie humoru bohaterów w mojej opinii było wymuszone, zupełnie nieśmieszne. Pogadanki między nimi były niczym zapchanie czymś dziury. No i do kompletu niedorzeczne zachowanie wszystkich, łącznie z komisarzem policji, miałam nadzieję, że choć on będzie normalny, ale się myliłam. To nie tak, że nie lubię komedii kryminalnych, ponieważ bardzo je lubię, ale tym razem coś nie wyszło.

W momencie, gdy dobiłam do połowy, czekałam już tylko na zakończenie, ponieważ byłam ciekawa rozwiązania całego galimatiasu, a po drugie nie lubię zostawiać nieprzeczytanych do końca książek. Niestety ono również pozostawia wiele do życzenia.

„Kryminalne przypadki Matyldy”, to lekka, nieco absurdalna powieść, po którą można sięgnąć, ale nie jest ona ani lekturą obowiązkową, ani wybitnym arcydziełem. Jeśli nie przeszkadza Wam wolno rozwijająca się akcja oraz duża ilość dialogów, to sięgajcie po nią śmiało.

Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję: