Wschody i zachody słońca - Aleksandra Tyl

Tytuł: Wschody i zachody słońca

Autor: Aleksandra Tyl

Wydawnictwo: Prozami

Gatunek: literatura obyczajowa

Liczba strony: 464

Premiera: 5.06.2019 r.

Małgosia, po tym, jak straciła pracę w szkole, postanawia podjąć się opieki nad starszą panią. W tym celu przeprowadza się z Warszawy do Sopotu, ale gra jest warta świeczki, ponieważ za każdy miesiąc ma otrzymywać cztery tysiące wynagrodzenia, do tego nie musi ani gotować, ani sprzątać, jej zadaniem jest zapewnianie ponad dziewięćdziesięcioletniej kobiecie towarzystwa. Hanka jest trochę zdziwaczała, ma swoje przyzwyczajenia i uparty charakter, ale kiedy poznajemy jej przeszłość, jesteśmy w stanie zrozumieć jej zachowanie.

To jest najlepsza książka, jaką przeczytałam w tym roku. Nie wiem, dlaczego jej lekturę wciąż odkładałam na później. Jestem miłośniczkom mocniejszej literatury, wolę książki z dreszczykiem, ale „Wschody i zachody słońca” skradły moje serce, dogłębnie mnie wzruszyły, a po przeczytaniu ostatniej strony, zupełnie nie wiem, co ze sobą zrobić i jak po czymś tak dobrym, sięgnąć po coś innego. Jestem dumna, że ta pozycja stworzona została przez polską autorkę.

Akcja powieści toczy się naprzemiennie. Poznajemy czasy teraźniejsze oraz te sięgające okresu tuż przed pierwszą wojną światową. Mamy okazję przyjrzeć się Hance, która była dzieckiem pełnym marzeń, chciała ona zostać primabaleriną, w tym czasie poznała ona również miłość swojego życia, choć miała dopiero dziesięć lat i tak naprawdę jeszcze fiu-bździu w głowie. Aleksandra Tyl w płynny sposób połączyła całość w jedną spójną powieść, powoli dozując czytelnikom informacje z przeszłości. Od tej książki naprawdę trudno się oderwać.

Małgosię polubiłam, choć ma ona cechy, które mnie w niej denerwowały. Czasami wykazywała zazdrość w stosunku do posiadanych przez Hankę pieniędzy, wychodziła z niej dusza materialistki, która chciałaby coś ugrać na majątku starszej pani, choć jest ona jedynie jej opiekunką. Z drugiej strony wykazała się ona również wielkim sercem, cierpliwością, pomocną dłonią i myślę, że w którymś momencie przywiązała się do specyficznej staruszki.

Ta historia opowiada o niespełnionej miłości, fałszywych ludziach, gotowych grać przyjaciół, tylko po to, by zostać uwzględnionym w testamencie, ciężkich czasach wojennych, w których wszelkie marzenia odchodzą na dalszy plan, a każdy dzień jest walką o przetrwanie, a jej zakończenie wzrusza, szokuje, pozostawia po sobie milion myśli. Ja jestem całkowicie zakochana w tej powieści i z całego serca Wam ją polecam, nawet jeśli nie jest to gatunek, który lubicie najbardziej, wszak ja też na co dzień sięgam po inne książki, a ta historia podbiła moje serce bardziej niż jakakolwiek inna z ulubionej dziedziny. Polecam!

Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję: