Wpadki i wypadki Josephine F. - Mazarine Pingeot

 

Tytuł: Wpadki i wypadki Josephine F.

Autor: Mazarine Pingeot

Wydawnictwo: Literackie

Gatunek: literatura kobieca

Liczba stron: 240

Rok: 2015

5/10

Mazarine Pingeot jest nieślubną córką prezydenta Françoisa Mitteranda. Ten fakt był skrzętnie ukrywany przez wiele lat. Pisarka prócz tworzenia powieści wykłada również filozofię. Książki „Bouche cousue” i „Bon petit soldat” opisują jej dzieciństwo.

Josephine - bohaterka „Wpadki i wypadki Josephine F.” Jest roztrzepaną, trzydziestoośmioletnią kobietą, która zmaga się z problemami dnia codziennego: dwójką urwisów, separacją z mężem, zepsutą zmywarką oraz panią redaktor, która nie chce przepuścić jej powieści do druku.

Polubiłam główną bohaterkę, która w znacznym stopniu przypomina mi moją ulubioną postać literacką - Bridget Jones. Jest tak samo niezdarna, marudna, humorzasta, roztrzepana, złośliwa, apodyktyczna, zagubiona, rozkojarzona, ale też posiada na swój sposób urok osobisty. Czytając książkę miałam nawet wrażenie, że kobieta nie do końca jest zrównoważona psychicznie zwłaszcza, że ma swoją wyimaginowaną papugę.

„Podnoszę głowę, żeby sprawdzić, czy komoda nie przybrała moich rysów, ale ta śmieje mi się prosto w twarz. Kiedy mam ją naprzeciwko, drwi sobie ze mnie. Kiedy mam ją za plecami, wzbudza we mnie strach.”

Kobiece, lekkie książki Wydawnictwa Literackiego są bardzo przyjemną lekturą, która jest miłą odskocznią od dnia codziennego i powieści cięższego kalibru. Opowiadają losy kobiet, które są takie same jak ja czy inne czytelniczki. Zmagają się z identycznymi problemami. Mają dzieci, pracę, hobby. Niestety w „Wpadkach i wypadkach Josephine F.” liczyłam na coś ciekawszego. Bridget wysoko podniosła poprzeczkę bohaterkom tego typu książek. Mimo, iż lekturę czytało się szybko oraz przyjemnie, nie sięgnęłabym po nią drugi raz. Nie jest to książka zapadająca w pamięć. Powieść posiada znikome ślady dialogów, w całości jest złożona z przemyśleń Josephiny. Wszystko jest strasznie chaotyczne. Momentami gubiłam się w tym co czytałam. Miałam wrażenie jakbym rozmawiała ze schizofreniczką. Wielki plus ode mnie należy się autorce za to, że kilka razy wywołała uśmiech na mojej twarzy zdradzając na przykład, że bohaterka ukrywa we włosach patyczki do uszu, aby móc w miejscu publicznym dotykać swej drugiej strefy erogennej, którą są jej uszy. Podsumowując w Anglii mają Bridget, w Polsce Brygidę, a we Francji Josephine. Jeśli lubicie lekkie książki i macie cierpliwość do nieskoordynowanego toku myślenia samotnych matek z masą problemów, to jak najbardziej zachęcam do lektury.

Wyzwania czytelnicze:
przeczytam tyle ile mam wzrostu  (łącznie: 49,8 cm na 161)

Za egzemplarz recenzencki serdecznie dziękuję portalowi Interia360