Czy boisz się ciemności? - Sidney Sheldon

 

Tytuł: Czy boisz się ciemności?

Autor: Sidney Sheldon

Wydawnictwo: Harlequin

Gatunek: thriller

Liczba stron: 384

Premiera: 22.04.2015 r.

4/10

Cztery różne morderstwa, cztery różne stolice. Wszyscy zamordowali zginęli w jednym czasie, pracowali w jednej firmie badawczej. Żony dwójki z nich – skaczącego z wieży Eiffla Mark’a i wyłowionego z rzeki Richard’a wszczynają śledztwo na własną rękę. Szybko orientują się, że znalazły się w śmiertelnym niebezpieczeństwie, a ktoś bez przerwy depczący im po piętach czyha na ich życie.

Książkę czytało się szybko, jednak nie jest to pozycja, która na długo utrwali się w mojej pamięci. Ot zwykły thriller, jak na mój gust nieco nudnawy. Wszystko dzieje się zbyt szybko. Bohaterki ledwo uciekną, a już znajdują się w kolejnej pułapce, jeśli dołączyć do tego absurdalny obraz rzeczywistości i groteskowe postacie policjantów, którzy kajają się przed gangsterami, to powstaje nam niezła sarkastyczna komedia. Początek wydał się fajny – są morderstwa, tajemnica, zagadka, jednak czytelnik szybko dowiaduje się kto stoi za niewyjaśnionymi wypadkami.

Bohaterki nie pałające do siebie sympatią, rzucające różnego typu dogryzkami, co odbierałam na plus, nagle jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki stwierdzają, że są najlepszymi przyjaciółkami. Oczywiście są to silne, niezależne kobiety, dzielnie stawiające czoła wszelkiemu niebezpieczeństwu. Miałam wrażenie, że nawet napadły na bank bo wciąż kończyły im się pieniądze, ale w dalszym ciągu kupowały kolejne rzeczy i wykupywały noclegi w hotelach. Nie straszni im ani naukowcy, ani gangsterzy. Dzielne niczym atomówki, a nie modelka i malarka. Wszystkie osoby występujące w książce są jakby przepuszczone przez kalkę: szare, podobne do siebie, nijakie, niczym nie wyróżniające się.

Pomysł dotyczący wplecenia w fabułę naukowców, anomalii pogodowych, technologii - fajny, ale niewykorzystany w pełni profesjonalnie. Całość opisana w sposób kiepski, prosty i przy doborze złych słów. Być może jestem zbyt brutalna w stosunku do autora, ale jako miłośniczka thrillerów, kryminałów oraz grozy zawsze szukam w książkach czegoś świeżego, co mnie zaintryguje i wciągnie na tyle bym nie mogła przestać myśleć o powieści dopóki nie skończę czytać ostatniej strony, a nawet jeszcze dłużej. Tym razem spotkało mnie więcej śmiechu niż dreszczy emocji. Zawiodłam się bo choć nie czytałam innych pozycji Sidney’a Sheldon’a to słyszałam, że jest jednym z najpopularniejszych amerykańskich pisarzy i scenarzystów – a na takie miano zasługuje ktoś naprawdę godzien podziwu. Kolejnym minusem jest to, że ledwo akcja się zaczęła, a już się skończyła, przez co czytelnik nie ma nawet szansy wczuć się w historię i losy bohaterów.

Wyzwania czytelnicze:
przeczytam tyle ile mam wzrostu  (łącznie: 85,69 cm na 161)

Za egzemplarz recenzencki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Harlequin