Komórka - Stephen King

Tytuł: Komórka

Autor: Stephen King

Wydawnictwo: Albatros

Gatunek: horror

Liczba stron: 432

Rok: 2007

6/10

Myślę, że Stephena Kinga nie trzeba nikomu przedstawiać. „Mistrz horroru. Eksperymentator internetowy. Rzemieślnik i artysta. Jeden z najbogatszych pisarzy świata” – tak piszą o nim administratorzy polskiej strony poświęconej jego twórczości i trudno się z nimi nie zgodzić. Każda jego książka automatycznie trafia zaraz po premierze na szczyty list bestsellerów. Wytwórnie filmowe wprost biją się o możliwość ich ekranizacji. 

„Komórka” opowiada historię trójki bohaterów: Clay’a Riddell’a – młodego rysownika komiksów, Tom’a McCourt’a – biznesmena i Alice Maxwell – nastolatce, której uratowali życie. Pewnego zwykłego dnia świat stanął na głowie, a ludzie, którzy odebrali tajemniczy puls nadawany przez komórki trzy minuty po godzinie piętnastej dnia pierwszego października zwariowali. W ich umysły wdarły się myśli samobójcze lub krwawa rządza mordu. Wszyscy, którzy odebrali telefon automatycznie zaczęli rzucać się na przypadkowych ludzi. Można by rzec, że zamienili się w żywe zombie rządne krwi. Telefoniczni szaleńcy stali się dzikimi, bezrozumnymi istotami przypominającymi człowieka. 

Początkowa książka przypomina horror z klasyki gatunku: krwawa jatka, mnóstwo flaków, krwi i porozrzucanych części ciała. Z kolejnymi rozdziałami fabuła zmienia się jednak w specyficzny, „kingowski” styl. Pojawia się niepewność, tajemnica i zagrożenie. Szaleńcy stają się bardziej rozumnymi istotami, a czytelnik stara się zrozumieć dlaczego, co nimi kieruje i dokąd dążą. 

Przyznam szczerze, że ja osobiście mam mieszane odczucia. Parę razy miałam moment zwątpienia kiedy to chciałam odpuścić sobie czytanie i odłożyć książkę na bok. Zawsze jednak do niej powracałam. Powieść wydała mi się zupełnie odmienna od pozostałych dzieł autora, które miałam okazję przeczytać. Czasami nudziłam się czekając na jakiś zaskakujący moment, a czasami wciągałam się bez reszty. Czegoś jednak mi zabrakło. Wydaje mi się, że sama krew i flaki nie wystarczą do stworzenia odpowiedniego, mrocznego, porywającego klimatu. Stephen King może i nie jest moim najulubieńszym autorem, ale cenię go i choć Panie Stefan pisałeś Pan lepsze rzeczy to mimo wszystko polecam również tą pozycję. Nie jest ona w końcu taka najgorsza. Groza i niebezpieczeństwo – tego na pewno nie zabraknie czytelnikom, którym w ręce wpadnie „Komórka”. 

Przyznam szczerze, że książka niecko skłania do refleksji. Żyjemy w dwudziestym pierwszym wieku. W dobie wciąż rozwijającej się technologii, potęgi mediów i rozbudowanej komunikacji. Czasami mam obawę, że niedługo roboty zaczną nam podcierać tyłek, a następnie całkiem wyprą człowieka w jego marnej egzystencji. Co jeśli pewnego dnia, ktoś wpadłby na pomysł by przy pomocy telefonii komórkowej zawładnąć nad umysłami obywateli? Nie mam na myśli tu może przekształcania ich w zombie, ale na przykład skłonienie do zamierzonych zachowań, hipnoze czy podporządkowanie się. Mało realne, a jednak. Może któregoś dnia technologia posunie się do tego stopnia, że stworzy ze świata planetę Simsów. Zastanówcie się.