Z pamietnika szarej myszki..

Coś dziwnego pierwszy raz łatwiej było mi nabazgrać coś w pracy magisterskiej niż tu. Ostatnio marudzę, tak strasznie marudzę! Jestem jakąś pieprzoną masochistką, bo wciąż katuje się myślami, które nie dają mi zapomnieć. Doszukuje się dziury w całym, zawracam tyłek Ewelinie  i sama chyba do końca nie wiem, o co mi chodzi. Czegoś mi brakuje, za czymś tęsknie, coś się zmieniło. Przecież wszystko, co najważniejsze mam! A może ja się boję, że to stracę? Niech już wyjdzie słońce, bo sama ze sobą nie wytrzymam!

Czasem także w mojej codzienności pojawia się melancholia, nieprzyjemna refleksja, że wszystko jest bez sensu, a ja zmierzam donikąd  Ot, klasyczny dół, który dopaść może każdego. Snuje się z kąta w kąt i potrzebuje wczoraj. Czas tak szybko biegnie, a piękne chwile ulatniają się. Coś mnie kuje wewnątrz i nie mam namyśli tu bólu fizycznego. Mam jakiś niedosyt. Tylko jak ubrać to w słowa?

Dziś potrzeba mi silnych ramion, które przytulą i powiedzą, że jakoś to będzie,

Czemu ten rok od początku stawia mi na drodze kłody? Już dość chodzenia pod wiatr. Koszalinie nadchodzę! Może to pozwoli mi przestać myśleć o sprawach, które rodzą się pod kłębem moich rudych, niedających się ujarzmić włosów.