Juz od siebie nie uciekam w cisze wychylona za okno.

Doskwiera mi choroba która nie jest poważna, jest to tzw. przeziębienie, ale czasem ulega mutacji i wtedy nawet 125 litrów Actimela nie pomoże. Ucho mnie kuje jakby co najmniej mi ktoś tam wciskał gwoździa i dobijał go młotkiem. Nies­te­ty, świat jest tak skonstruowany, że naj­pierw trze­ba dos­tać swoją dawkę cierpienia, żeby po­tem móc roz­poznać szczęście, kiedy ono w końcu się pojawi.  Nic sensownego nie przychodzi mi do głowy. Stwierdzam, że wykłady na uczelni są o kant dupy i zastanawiam się nad tym co ja tu jeszcze robię. Wysłuchaj co ma do po­wie­dze­nia głupiec być może masz do po­wie­dze­nia to samo. Ne chce mi się, nie chce mi się, nie chcę mi się. Kolejny dzień zmarnowany. Niech mi ktoś da kopa żebym w końcu wzięła się za to za co powinnam. Chociaż krowie dasz kakao nie wydoisz czekolady -.-
Idę jeść bo jak jestem głodna wszystko mnie wkurza, a cały świat jest bez sensu.