Nie kilometry dzielą ludzi, lecz obojętność.

Diametralnie zmienił się styl moich wywodów. Tak jak i diametralnie zmieniło się moje spojrzenie na świat. Wczoraj przegrałam konkurs na którym mi strasznie zależało ale wygrałam coś innego. Wiarę w to, że ludzie jeszcze potrafią bezinteresownie pomóc. Choć jest ich tylko garstka to są. 

Nie lubię czekać, wciąż na coś czekam. Niecierpliwa i niepewna wciąż czekam. Znudzona siedzę w swoim pokoju. Właściwie to lubię samotność, od czasu do czasu. Wole siedzieć sama niż dostosowywać się do innych. Innych którzy nic dla mnie nie znaczą. Czasami myślę, że za dużo marudzę i narzekam. Czuje się nieswojo będąc u siebie. Pogodziłam się chyba ze zbliżającym końcem i kolejnym etapem życia. Właściwie to nawet nie mogę się go trochę doczekać. Już się nie boje. Tylko w łóżku przed snem wszystko wraca. Weź się w garść mała Panno M. Nikt za Ciebie życia nie przeżyje. Ciężka atmosfera, muszę stąd wyjść bo się uduszę.

Nobody cares

Przygryzam do kwi warki, spoglądam na szare miasto za oknem. Chcę uciec. Niedaleko, w bezpieczne miejsce gdzie czuje się lepiej. Nie lubię zmian, ale może właśnie to zmiana jest moją ucieczką.