Milczenie chłopców - Casey Watson

 

Tytuł: Milczenie chłopców

Autor: Casey Watson

Wydawnictwo: Amber

Gatunek: literatura faktu

Liczba stron: 288

Premiera: 19.05.2015 r.

7/10

Casey Watson to autorka bestselerowych powieści biograficznych opisujących losy skrzywdzonych dzieci. Wraz z mężem prowadzi dom zastępczy w którym stara się wspierać młodych ludzi dotkniętych najcięższą życiową sytuacją i problemami psychicznymi. Niesie pomoc tym, z którymi inni nie potrafili dać sobie rady. W 2011 roku zadebiutowała książką pod tytułem „Chłopiec, którego nikt nie kochał”.  Następnie ukazały się między innymi „Krzyk o ratunek” oraz „Mamusiu, tatusiu, za co mnie tak nienawidzicie?”.  Wszystkie jej wydane do tej pory powieści znalazły się w Top 10 brytyjskich list bestsellerów.

„Milczenie chłopców” jest autentyczną, spisaną historią dwójki chłopców. Autorka zgodziła się przyjąć ich do domu, choć wiedziała, że nie będzie to łatwe zadanie. Jenson jest dziewięciolatkiem, który nie jest złym dzieckiem. Potrzebuje jedynie czyjejś uwagi. Tęskni za matką, która zostawiła go wraz z siostrą i wyjechała na wakacje. Chłopiec buntuje się, dokucza, robi wszystkim na przekór. Georgie cierpi na autyzm. Zamknięty w sobie i nieprzywykły do innych dzieci w domu, nie może odnaleźć się w nowej sytuacji. Trafia do Watsonów jako ostatni z zlikwidowanego domu dziecka. Jenson jest agresywny w stosunku do chorego chłopca, wyzywa go i atakuje. Casey staje przed wielkim wyzwaniem. Ma wątpliwości, ale dzielnie dąży do sprostania powierzonemu jej zadaniu.

Pierwsze co przychodzi mi do głowy, po lekturze tej niezwykłej i chwytającej za serce książki jest szacunek, który należy się autorce, a zarazem bohaterce oraz jej mężowi za pomoc i pracę jaką wkładają w zajmowanie się dziećmi. Nie jest to łatwe, gdyż są one nierzadko zagubione, z trudną przeszłością. Wychowali dwójkę swoich dzieci, w tym syna cierpiącego na Zespół Asbergera, będącego łagodną formą autyzmu, a mimo to znaleźli w sobie siłę i potrzebę niesienia pomocy innym. Podziwiam ich ponieważ nie wiem czy mi samej starczyłoby cierpliwości i odwagi by przestawić swoje życie i bezinteresownie poświęcić się dla dobra innych.

Książkę czyta się szybko. Składa się z niecałych trzystu stron i podzielona została na wiele rozdziałów. Tematyka jest niezwykle trudna, dlatego lekturę polecam osobom, które lubią literaturę faktu i książki dotyczące skrzywdzonych dzieci, trudnej młodzieży oraz aspektów psychologicznych. Czytając miałam wrażenie, jak gdyby ktoś przede mną otworzył swój pamiętnik. Miałam okazję poznać cząstkę życia niezwykłych ludzi. To co spodobało mi się najbardziej, to ciepło i miłość wręcz bijące z każdej strony. Powieść uczy, że siłą i przemocą niczego się nie wskóra. Tylko spokój i cierpliwość mogą zdziałać cuda. Całość dopełnia prosty, zrozumiały język, który bez problemu powinien trafić do każdego czytelnika bez względu na wiek. Polecam.

Wyzwania czytelnicze:
Przeczytam tyle, ile mam wzrostu (łącznie 113 cm i 5 mm na 161cm)

Za egemplarz recenzencki serdecznie dziękuję portalowi eKulturalni.pl