18 lip 2015

Przerwana lekcja muzyki - Susanna Kaysen

 


Tytuł: Przerwana lekcja muzyki
Autor: Susanna Kaysen
Wydawnictwo: Replika 
Gatunek: Literatura faktu
Liczba stron: 224
Premiera: 20.05.2015 r.
7/10


 



Susanna Kaysen jest byłą pacjentką szpitala psychiatrycznego McLean, w którym przebywała przez okres niespełna dwóch lat. Napisała trzy powieści. „Pierwsza lekcja muzyki” powstała po tym jak autorka przeanalizowała swoją kartotekę z okresu kiedy przebywała na oddziale. Zdiagnozowane zostało u niej zaburzenie osobowości. W 1999 roku powstał film o tym samym tytule.

Tematyka, która została poruszona w książce jest trudna. Tym bardziej daje do myślenia, gdyż jest oparta na faktach i stanowi biografię pani Kaysen. Bohaterka – osiemnastoletnia wówczas Susanna, próbowała zabić się, łykając pięćdziesiąt tabletek aspiryny. Tak naprawdę chciała tylko zdusić część siebie, która wciąż jej kazała zastanawiać się nad tym czy warto żyć czy może lepiej odejść. Odratowana trafia do szpitala, gdzie poznaje dziewczyny o barwnych charakterach i różnych schorzeniach: kleptomankę Giorgine, molestowaną i uzależnioną od środków przeczyszczających Daisy, uratowaną przed samospaleniem Polly oraz socjopatkę Lisę. Początki jej pobytu bywają trudne, gdyż musi nauczyć się żyć w nowym miejscu. Miejscu, gdzie bycie wzorową pacjentką nie jest mile widziane, gdzie pielęgniarki przymykają oko na niektóre występki i gdzie kwitnie nielegalny handel.

Powieść czyta się szybo. Ma mało stron, bo niewiele ponad dwieście, do tego dużą czcionkę i szeroką interlinię. Spokojnie można uznać ją za lekturę na jeden wieczór. Wspomnienia po niej zostają jednak na pewno na dużo dłużej. Tak jak wcześniej napisałam tematyka jest trudna. Czytając zaczęłam doceniać to co mam, to że jestem silna mimo niepowodzeń i przykrości jakie w życiu mnie spotkały. Zdrowie  jest najważniejsze, zarówno fizyczne jak i psychiczne. Nikt z nas nie chciałby trafić w miejsce w którym przebywała autorka. Przeczytałam już kilka książek opartych na faktach o podobnej tematyce i mam wrażenie, że w miejscach tych zamiast leczyć, jeszcze bardziej pogłębiane są ludzkie schorzenia. Chyba każdy spotkał kiedyś w bliższym lub dalszym otoczeniu osobę chorą psychicznie, może w mniejszym, może w większym stopniu, być może była to osoba z depresją, schizofrenią lub człowiek usiłujący się zabić. Co czujecie patrząc na taką osobę? Ja czuję smutek i żal. Taki widok chwyta mnie za serce i wykręca je jak ścierkę kuchenną po wytarciu blatu. Jestem strasznie wrażliwa na ludzką krzywdę i łzy, chciałabym bardzo pomóc, ale nie umiem. Polecam pozycję czytelnikom, którzy chętnie porozmyślają nad światem i życiem oraz tym którzy lubią biografie, literaturę faktu i szpitalną otoczkę. 

Wyzwania czytelnicze:
Przeczytam tyle ile mam wzrostu (łącznie 125 cm i 6 mm na 161cm)


Za egemplarz recenzencki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Replika
http://www.replika.eu/


21 komentarzy:

  1. Kilka razy oglądałam tylko film, który bardzo mnie poruszył. Nawet nie wiedziałam, że jest książka! Czym prędzej muszę po nią sięgnąć!

    OdpowiedzUsuń
  2. Nie wiedziałam, że jest książka a film kiedyś oglądałam.. na pewno to trudna tematyka

    OdpowiedzUsuń
  3. Kilka dni temu obejrzałam film, książkę być moze też kiedyś przeczytam.

    OdpowiedzUsuń
  4. Ogladalam ten film. Na prawdę wzruszajacy...

    OdpowiedzUsuń
  5. Chyba widziałam kawałek tego filmu (była tylko jedna połowa w internecie, czuję się oszukana). Nie wiedziałam, że jest książka. Raczej po nią sięgnę, zanim znów zacznę szukać pełnej wersji filmu.

    OdpowiedzUsuń
  6. Najpierw książka, potem film. Lubię taką kolejność.

    OdpowiedzUsuń
  7. Oglądałyśmy film na podstawie tej historii. Fakt trudny ale głęboki, skłaniający do przemyśleń. Bardzo nam się podobał i żałujemy, że nie przeczytałyśmy najpierw książki.

    OdpowiedzUsuń
  8. Myślę, że przeczytam, bo czasami lubię sięgnąć po takie książki, ale na razie wydaje mi się, że jestem jeszcze trochę za młoda, żeby zrozumieć tą historię.

    OdpowiedzUsuń
  9. A na to się chyba porwę. Oglądałam kiedyś film i naprawdę mi się podobał :)

    OdpowiedzUsuń
  10. Chciałam przeczytać książkę, ale widzę wiele sprzecznych opinii i sama nie umiem się zdecydować.

    OdpowiedzUsuń
  11. Piękne są książki oparte na faktach, dają bardzo dużo do myślenia nad sobą i nie tylko.
    Pozdrawiam,
    subiektywne-recenzje.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  12. Książka w 100 % dla mnie.Koniecznie muszę się za nią rozejrzeć.

    OdpowiedzUsuń
  13. Zastanawiałam się nad tą książką, ale jakoś nie potrafię się do niej przekonać. Niemniej jednak nie skreślam jej całkowicie. Jak znajdę wolniejszą chwilę to postaram się mieć ją na uwadze.

    OdpowiedzUsuń
  14. film oglądałam. książki nie czytałam ale już wiem że chce ją skonfrontować z filmem!

    OdpowiedzUsuń
  15. Szpitalne klimaty, w dodatku jeżeli historia jest oparta na faktach, to takie dodatki, które bardzo lubię. Chociaż mam obiekcje, przed sięgnięciem po trudne książki. Jednak chyba w tym przypadku musiałabym się przełamać.

    OdpowiedzUsuń
  16. Nie widziałam filmu, książki też nie czytałam, ale może się skuszę.

    OdpowiedzUsuń
  17. Sama tematyka wydaje się niezwykle ciekawa i zdecydowanie warta chwili uwagi. Bardzo chętnie przeczytałabym tą książkę :))

    OdpowiedzUsuń
  18. Nominowałam Cię do Liebster Blog Award, będzie mi niezmiernie miło, jeśli odpowiesz na moje pytania :)
    Pozdrawiam, szczegóły tutaj:http://subiektywne-recenzje.blogspot.com/2015/07/liebster-blog-award-1.html

    OdpowiedzUsuń
  19. Jeszcze takiej książki nie czytałam.
    Jestem ciekawa, jak wygląda życie w takim miejscu.

    OdpowiedzUsuń
  20. Dla mnie już film był za wielkim ładunkiem emocjonalnym :)

    OdpowiedzUsuń

Komentarze z adresami do Waszych blogów nie będą publikowane. Wiem jak do Was trafić i nie musicie wklejać linków (chyba że chcecie mnie zirytować).