Ktoś tu kłamie - Jenny Blackhurst

Tytuł: Ktoś tu kłamie

Autor: Jenny Blackhurst

Wydawnictwo: Albatros

Gatunek: thriller

Liczba stron: 384

Premiera: 6.05.2020 r.

Severn Oak jest spokojną, ekskluzywną dzielnicą, w której mieszkają bogaci ludzie. Dobrze się znają i wiedzą o sobie więcej, niż im się wydaje. Niespełna rok wcześniej doszło do wypadku. Na jednej z imprez z domku na drzewie spadła Erica Spencer, która zginęła na miejscu. Teraz, ktoś z niewyjaśnionych przyczyn powraca do tego zdarzenia, publikując tajemnicze podcasty, w których ujawnia sekrety ludzi bawiących się na halloweenowej imprezie, podczas której doszło do tragedii. Czy aby na pewno było to wypadek?

Zarys fabuły od razu przypadł mi do gustu: grupa ludzi, zagadkowe nagrana, niewyjaśniona sprawa z przeszłości, sekrety, niestety bardzo się wynudziłam przy tej pozycji, dopiero ostatnie kilkadziesiąt stron, kiedy wszystko zaczęło się wyjaśniać, wciągnęło mnie, ale to za późno na to, my podnieść moją ocenę. Mam wrażenie, że całość, prócz fragmentów, w których opisywany został podcast, jest jednym wielkim dialogiem mieszkańców na temat tego, kto jest twórcą nagrań i czy mogą oni zostać o coś posądzeni.

Raczej nie sięgnę więcej po żadną książkę autorki. Przeczytałam wszystkie jej dzieła i tylko jedno mi się podobało, ale jako że była to ostatnia przed „ktoś tu kłamie” pozycja, pomyślałam, że może nastąpiła tendencja zwyżkowa, ale niestety nie. Prócz tego małego wyjątku („Noc, kiedy umarła”) nie polubiłam się z jej twórczością.

Thriller nie musi być brutalny, ale zabrakło mi klimatu, nie ma w nim emocji, a bohaterowi wydali mi się nijacy, wszyscy zlani w jedno, byli dla mnie po prostu bogatymi ludźmi, którzy „mają coś z uszami”, momentami potrzebowałam czasu, by przypomnieć sobie, kto jest kim. Cała ta książka była dla mnie powielanym przez autorkę schematem, wszystkie jej powieści wyglądają podobnie. Mimo iż zakończenie mi się podobało, to nie byłam szczególnie zaskoczona. Jenny Blackhurst wpadła w rutynę, przez co czytelnik już na wstępie doskonale wie, jak mniej więcej będzie wyglądać fabuła.

Zaletą jest to, że jest to niezobowiązująca lektura, którą czyta się dosyć szybko, nie trzeba zbyt mocno się skupiać na tym, co się w niej dzieje, ponieważ poza niepokojem bohaterów, aż do końcówki, nie dzieje się zbyt wiele. Gdyby nie ospała próba budowania napięcia oraz drewniane dialogi, byłoby zdecydowanie lepiej, a tak „Ktoś tu kłamie”, nie zostanie w mej pamięci na długo, przysłonięta przez wiele innych bardziej wartościowych w moich oczach pozycji. 

Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję: