Jedzie pociag z daleka..

Niedziela. No i nastał powrót do szarej rzeczywistości. Baterie naładowane na tyle by przeżyć kolejne pięć dni w akademiku. Doszłam do wniosku, że ostatnio dużo czasu spędzam w podróży. Patrząc za szybę pojazdu człowiek kontempluje nad rzeczami poważnymi i mniej ważnymi, fajnymi i złymi, w zależności od muzyki która leci aktualne w słuchawkach. 

Nie wiem dlaczego ale zawsze dziwni ludzie towarzyszą mi w pociągu. Ostatnio miałam ochotę zabić dziewczyny z Lęborka które to krytykowały Słupsk nazywając go pojebanym łącznie z mieszkańcami. Można powiedzieć, że jestem lokalną patriotką i mam sentyment do miejsca w którym się wychowałam także mają szczęście, że wczas ugryzłam się w język. Gdy wysiadły w swoim wspaniały mieście dosiadł się do mnie koleś który chyba minął się z powołaniem. Jak dla mnie powinien być górnikiem. Dłubał w nosie. No niechby sobie podłubał, ale ja się pytam przez ile kilometrów można to robić? Usiadł naprzeciwko mnie i nie sposób było go nie widzieć. Czekałam, aż dokopie się do jakichś skarbów. Byłam zawiedziona bo w końcu wysiadł i nie dowiedziałam się co tam znalazł. Po nim był koleś który w minutę nadał mi miano koleżanki i pragnąc zgłębić wiedzę na mój temat zadawał mnóstwo pytań. Skąd jestem, dokąd jadę, po co jadę...Po którymś miałam już dosyć. Założyłam słuchawki i bezczelnie go ignorowałam. Myślałam, że to koniec pociągowych 'znajomość' bo do celu podróży zostało niewiele ale myliłam się. Do przedziału weszła dwuosobowa grupa męskich plotkarzy. Obgadywali wszystkich dookoła łączne ze mną, myśląc, że ich nie słyszę. W końcu miałam na sobie wielkie słuchawki. Robili to w zabawny sposób więc nawet się uśmiechnęłam. Chyba im się zrobiło głupio :) Czasami napotykam jeszcze lepsze okazy. Tak to jest jak się studiuje w Koszalinie, mieszka w Słupsku, a chłopaka się ma z Wejherowa.

To jeszcze nic. Przesrane jest gdy się ma klaustrofobię i chorobę lokomocyjną, a trzeba jechać zatłoczonym busem. Staruszki opierające się o Ciebie, kobiety używające słodkich perfum od których Cię mdli lub takie które siadają tyłkiem na dwóch siedzeniach, "wczorajsi" panowie kierujący swoje alkoholowe wyziewy w Twoim kierunku, nastolatki z ubogim słownictwem, muzycy - autobusowi DJ - przecież wszyscy muszą słyszeć jak fajnej muzyki słuchają, nieuprzejmy kierowca wydzierający się na ludzi którzy wolno wysiadają i na niedowidzących staruszków. Bywają też osoby które lubią rozmawiać. Niejednokrotnie bywało, że powtarzałam sobie materiał na egzamin, a kobiecina przez całą drogę musiała mi opowiadać o tym jaka to jest polska służba zdrowia.

Temperatura która zimą powoduje, że szyby zamarzają od środka, a latem wyciska z Ciebie siódme poty. Czasami człowiek jak stoi przez siedemdziesiąt kilometrów przytulony do plecaka osoby znajdującej się przed nim marzy tylko o tym by usiąść na obsranej przez gołębie ławce i powdychać świeżego powietrza.

Zadziwiające jest to, że gdy w busie znajduje się pełno wolnych miejsc, niektórzy ludzie i tak sadzają tyłek koło mnie, mimo tego, że widzą iż obładowana tobołami przytulam się do szyby. A ile ciekawych rozmów można usłyszeć podczas takiej jazdy. Nie sposób skupić się na nauce czy czytaniu książki. Chyba nie lubię ludzi. Łokieciowi rozpychacze, szturchownicy, ciągle śpieszące się gdzieś tłumy. Pewnie niejeden myśli tak samo, klasyfikując mnie do tego tłumu. Jak mi się poszczęści to przesypiam podróż nie martwiąc się o to czy ktoś stoi mi na stopie i jak autobus wolno jedzie.

Tak marudzę. Marudzenie to ostatnio moja specjalność. Rozpisałam się i kto to teraz będzie czytał? 

______________________________________________________________________

tak btw miałam zaszczyt Bina wskazała mnie jako kreatywną blogerkę

oto warunki:

1. Wyróżnij 5 blogów (nie można wyróżnić osoby, od której dostało się wyróżnienie)
Kazik
Ewelina
Agnieszka eS
Obserwatorka
Patrycja
2. Poinformuj osoby wyróżnione - nie informuję, zajrzą to zobaczą ;p
3. Umieść wyróżnienie na bocznym pasku - zrobione
4. Podziękuj za wyróżnienie - już podziękowałam i dziękuję jeszcze raz ;)
5. Opisz siebie w 3 słowach chaos, wulkan, uśmiech