Piechotą do lata..

Szczęśliwa Pani Magister, przyszła żona i obecnie mieszkanka Wejherowa. Pisze, szuka, drukuje, rozsyła, zanosi. Droga praco, kiedyś Cię znajdę.Wszystko jedno czy przede mną sto lat, rok czy tydzień zawsze mam wszystko przed sobą. Nowa sytuacja, próbuję poznać miasto i się z nim "zaprzyjaźnić". Nie myślałam, że wyprowadzając się z domu będzie mi tak smutno. 

Na świat patrzę przez grzywkę.. 

Upał, aż miło. Nie wiem co mnie czeka , ale w tej chwili mam uśmiech na twarzy. Koniec z zamartwianiem się. Nie wytrąci mnie z równowagi nawet cała kadra pracowników hotelu w Dąbkach, ani sweetdeal który miał mi pomóc a siedzi z założonymi rękoma. Czy mój humor spowodowany jest ilością cukru jaką przyjmuję?

Wczorajsza wizyta u Babci skończyła się reklamówką warzyw i pudełkiem pierogów. Żal nie robić sobie takich śniadań kiedy ogródek pełen warzyw

Wciąż czekam na pierścionek który daliśmy tydzień temu do zmniejszenia. Wszyscy mnie o niego pytają, a ja nawet nie mogę się pochwalić. Ech, nie nacieszyłam porządnie oczu. Ciekawe kiedy w końcu założę go na palec i poczuje się w pełni narzeczoną.

Stanowczo za mało tego lata..

31 miesięcy, a kwiatek jeszcze się znajdzie :)