List do Nieznajomego

Witaj nieznajomy,

Piszę do Ciebie ponieważ bardzo potrzebuje w tym momencie przyjaciela. Nie wiem kim jesteś, ile masz lat, ani jak wyglądasz, ale to nieważne. Chcę tylko byś mnie wysłuchał. Nie potrzebuję odpowiedzi  po prostu .mnie wysłuchaj.

Ostatnio czuję, że nie jest to mój najlepszy czas. Czuję się do niczego. Po raz kolejny obiecałam sobie, że nie narobię sobie nadziei i po raz kolejny skłamałam. Nie wiem kogo chciałam oszukać, ale sama w to nie wierzyłam. Właśnie dlatego gdy dostałam odpowiedź tego feralnego dnia poczułam się tak bardzo źle.

Stojąc półtora godziny w deszczu, uciekając przed zaczepiającymi mnie menelami tylko myślałam. Stałam i myślałam. To, że padał deszcz było mi nawet na rękę. Mogłam ukryć moje emocjonalne podejście do wszystkiego. Katar, kaszel, gorączka: tak skończyła się moja wycieczka, ale to nieważne. Z resztą kogo to obchodzi.

Nie jestem zbyt towarzyską osobą, Jestem za to osobą z cholernie trudnym charakterem, którą pokochać jest prawdziwym wyczynem. Nerwus, maruda, choleryk – to tylko niektóre z określeń, którymi jestem w stanie siebie dziś opisać. Nie widzę żadnych pozytów, ale wierzę, że gdzieś tam w głębi serca mam jakieś zalety. Mam uczucia. Wiem, że Ty o tym wiesz.

Całe dnie spędzam w anonimowym tłumie. Tam gdzie się znajduję mogę  bezczelnie patrzeć się na innych i tworzyć w głowie scenariusze, które wpasowałyby się idealnie w ich wygląd. To dość paskudny zwyczaj, ale lubię też oceniać to co robią i jak wyglądają. Mijam ich -anonimowych ludzi na ulicy i zastanawiam się czy już kiedyś się nie spotkaliśmy. Czy w tym tłumie byłeś również Ty, drogi nieznajomy?

Zamykam oczy i zastanawiam się czy nie mogłoby być tak jak dawniej. Co było złego w starych dobrych czasach?  Teoretycznie już „wczoraj” należy do przeszłości, więc gdzie zaczynają się owe czasy?

„Lewa strona literki M.” – tak nazywa się mój blog. Czy lewa strona jest tą moją lepszą stroną? Czy może jest tą prawdziwą stroną mej osobowości?  Jaka zatem jest moja druga strona? Nie jesteś w stanie odpowiedzieć mi na te pytania mój drogi Nieznajomy. W końcu się nieznany.

Pewnie zastanawiasz się czego od Ciebie oczekuję? Sama nie wiem. Być może potrzebuję byś pomógł mi zrozumieć siebie i innych, byś pomógł mi uporać się z własnymi myślami i problemami, Napisanie tego listu zajęło mi piętnaście minut, za to na duszy poczułam się piętnaście kilogramów lżejsza. Dziękuję, że zechciałeś wysłuchać mnie – nieznaną anonimową osobę z tłumu.

Ściskam

M.