Biegne przed siebie nieznaną mi drogą. Nie wiem gdzie, po co i nie wiem dla kogo.

Przychodzę tu by dodać parę słów o czymś innym niż książki. Gdy otwieram pusty arkusz nowego postu okazuje się jednak, że nie wiem co właściwie chciałabym napisać. Czuje się wyprana z wszelkich uczuć.Wszystko się sypie, wszystko się zmienia i nic nie jest takie jak kiedyś. Dochodzę do wniosku, że wciągu roku popełniłam kilka błędów. Utkwiłam w martwym punkcie. Moje życie osiągnęło punkt kulminacyjny pod względem fali goryczy, bólu i rozczarowania. Czuję się zagubiona i nie wiem którą drogę powinnam wybrać. Stoję dalej w miejscu. Uciekam w świat książek by oderwać się od rzeczywistości i przeżyć przygodę z bohaterami, by pozazdrościć im miłości która mimo licznych przeszkód na końcu zwycięża, by poczuć jak to jest być bogatym, szczęśliwym czy wolnym. Książki mają to czego nie mam ja.

Ja natomiast mam tylko pytanie. W które słowa bardziej wierzycie: "gdy coś nieustannie gaśnie zaufaj iskierce nadziei" czy raczej "nie próbuj budować przyszłości na nadziei i iluzji"?

Szukam przyjaciela, nie wiecie może gdzie tacy występują?

Za dużo słów, których nie da się cofnąć.