Ekstaza, euforia - Sylvia Day

Tytuł: Ekstaza, euforia

Autor: Sylvia Day

Wydawnictwo: Harlequin

Gatunek: Erotyk

Liczba stron: 334

Rok: 2014 (wydanie I - 1994)

5/10

Marzenie Gianny niespodziewanie spełnia się i zostaje ona asystentką znanej i cenionej Lei Young. W tym samym czasie bohaterka trafia na swego byłego kochanka, w którym zakochała się bez pamięci, a który zostawił ją przeszło dwa lata wcześniej. Początkowo stara się udawać, że go nie rozpoznaje. Jednak seksowny Jackson Rutledge, nie daje jej o sobie zapomnieć. Uczucia nabierają niebezpiecznego kształtu integrując we wspólne interesy. Dokąd zaprowadzi Giannę romans z bogatym mężczyzną? Musicie przeczytać sami.

Książka jak w tytule podzielona została na dwie części: ekstazę i euforię. Szczerze powiedziawszy nie bardzo wiem czym się od siebie różnią. Nie zauważyłam przejścia. Całość wydawała mi się pisana tak samo i o tym samym. Jako romans czy powieść obyczajowa, książka spisała się dobrze, jeśli jednak chodzi o erotyk czuję niedosyt. Musiałam przeczytać jedną trzecią powieści by w końcu zaczęło się coś dziać w tym kierunku. Wszystko rozegrało się na zaledwie trzech stronach. Po czym dostałam dawkę obrzydlistw w stylu: „Podźwignął się na kolana i usiadł na piętach, po czym ściągnął prezerwatywę. Robił to swobodnie i bez wstydu, jednak na widok wciąż jeszcze pobudzonego i ociekającego nasieniem członka, ślinka napłynęła mi do ust.” Pomijając fakt, że autorka mogła darować sobie niejednokrotną wzmiankę o gumce, która zarówno w książce jak i w życiu realnym psuje klimat, to przytaczany powyżej przeze mnie cytat jest po prostu obleśny. Bardziej pasuje do taniego filmu pornograficznego niż do powieści o zabarwieniu erotycznym. Zauważyłam też nadmierną ilość słowa „Chryste” – które przewija się niemal przez całą fabułę. Zdecydowanie więcej w „Ekstazie, euforii” bohaterowie rozmawiali o seksie niż go uprawiali. Gdy jednak już to robili, śmiałam się do łez. Myślałam, że to erotyk, a nie komedia. Czytałam na głos fragmenty, które mnie rozśmieszyły, tak by mój narzeczony usłyszał. Jego reakcja była identyczna jak moja. Mój ulubiony cytat, przez który śmiałam się jakieś dziesięć minut: „(…) Wiedziałam, że jest na skraju orgazmu i z przyjemnością utrzymywałam go w stanie zawieszenia. – Dość tych gierek Gia – warknął – Albo mi obciągnij jak należy, albo daj się zerżnąć”. Cóż, masło maślane, w kółko wałkowanie tego samego. Powroty do przeszłości, szukanie winowajcy, jakaś dziwna próba zemsty, wypieranie się uczuć. Całość przypomina mi stare „Harlequin’y”, które mogę wygrzebać gdzieś na dnie szafy mojej mamy. Wielki plus za wywołanie mojego uśmiechu (choć wydaje mi się, że nie takie było założenie). Teraz już wiem, że bardziej odpowiednie dla mnie są kryminały wydane przez to wydawnictwo.

Książkę otrzymałam do recenzji dzięki uprzejmości Wydawnictwa Harlequin