Fotoprzemyślenia nad pięćdziesiątką - Michał Statkiewicz

 

Tytuł: Fotoprzemyślenia nad pięćdziesiątką

Autor: Michał Statkiewicz

Wydawnictwo: Warszawska Firma Wydawnicza

Gatunek: album fotograficzny

Liczba stron: 116

Premiera: 2015 r.

9/10

Michał Statkiewicz jest artystą, którego zamiłowanie do fotografii sięga najmłodszych lat. Skończył studia fotograficzne w Wyższej Szkole Nauk Humanistycznych i Dziennikarstwa w Poznaniu. Został laureatem „Srebrnego szkła” w Otwartych Mistrzostwach Fotograficznych 2004 r., w kategorii natury.

„Droga się wije Mgła. Nie wiadomo co jest za zakrętem. Pójdziesz mimo wszystko . Ciekawość prawie zawsze wygrywa ze strachem”.

Jako, że fotografia jest jedną z moich pasji i to tą z którą wiążą się moje najskrytsze marzenia, chętnie zgłosiłam się do zrecenzowania albumu. Nie są to zwykłe zdjęcia, to swoista podróż po życiu autora. Michał Statkiewicz odsłania przed nami cząstkę siebie i robi to w sposób niezwykły. Każda fotografia jest niepowtarzalna, piękna, inspirująca i przyciągająca wzrok. Użycie czarno-białego filtra nadaję klimat i nutkę tajemniczości. Osoba przeglądająca album koniecznie musi zatrzymać się i dokładnie przyjrzeć każdej stronie. Jeśli macie zamiar ją tylko przejrzeć i rzucić w kąt – nie sięgajcie po nią. Jest to książka do której warto wracać zwłaszcza, gdy podzielacie tę trudną i piękną pasję.

„Jeśli oczy są zwierciadłem duszy, to moja dusza zwykle jest przekrwiona. Przekrwione oczy nie przeszkadzają jednak w trzeźwym patrzeniu”

Kilka zdjęć opatrzonych zostało komentarzem. Gdy czytałam o ciszy, naprawdę ją poczułam mimo dźwięków dobiegających mnie zewsząd. Przez pewien czas miałam wrażenie, że moja wena poszła w kąt i okryła się kurzem, ale autor pokazał mi, że inspiracja czai się za rogiem. Tak naprawdę można sfotografować widelec czy kamyk. To fotograf nadaje czaru swemu dziełu, dzięki odpowiedniemu wykadrowaniu, obróbce i sercu które w nie wkłada. Moimi ulubionymi kadrami są buty ustawione na parapecie, błyskawica i bezdomny człowiek z psami przy stercie śmieci. Ten ostatni wyjątkowo ścisnął me serce. Przyznam szczerze, że jedno ujęcie mam podobne do tego, które zrobił Michał Statkiewicz.

„(…) Ci, którzy na co dzień pozostają sobą niestety zwykle są tylko tłem dla co raz to nowych rozbłyskujących wątłym światełkiem jednosezonowych gwiazdek”.

Jedynym minusem jest dla mnie papier, na którym został wydrukowany album. Powinien być bardziej matowy, gdyż ślady palców jakie na nim zostają wyglądają naprawdę nieestetycznie. Ten mankament jednak choć istotny, jest mało ważny w obliczu zdjęć, które było mi dane obejrzeć. Bardzo dziękuję za nie i mam nadzieję, że nie jest to ostatnia pozycja autora, którą będę miała okazję oglądać.

Cóż mogę powiedzieć na koniec? Może tylko tyle: „Patrz oczyma, fotografuj sercem”. Nie liczy się jakość i sprzęt, liczy się to co macie w sercu!

Wyzwania czytelnicze:
przeczytam tyle ile mam wzrostu  (łącznie: 70,06 cm na 161)
Polacy nie gęsi

Za egzemplarz recenzencki serdecznie dziękuję Warszawskiej Firmie Wydawniczej