28 wrz 2013

Kogo kocham, kogo lubię

Autor: Marta Mizuro, Robert Ostaszewski
Wydawnictwo: W.A.B 2010
Liczba stron: 320


Byli już w powieściach kryminalnych policjanci różni. Jednak taki okaz trafia się po raz pierwszy. Nadkomisarz Jan Gajewski - mistrz kuchni i dobrego smaku - bacznie śledzi nowinki ze świata mody, co oczywiście nie znaczy, że stać go na zmyślne cudeńka haute couture. Dwumetrowy, dobrze zbudowany, potulnie znosi zarządzenia swej filigranowej żony i coraz mniej panuje nad swoimi pociechami. Przede wszystkim jednak jest świetnym gliną, któremu przyszło - ach, za jakie grzechy - pracować w zespole z rozśpiewanym i niestroniącym od alkoholu podkomisarzem Sroką oraz przystojną Beatką... I jakby tego było mało, ktoś zabija samotnego informatyka, wredną polonistkę dusi jej warkoczem i śmiertelnie poi drobnego pijaczka. Przy każdej z ofiar zabójca zostawia nietypową wizytówkę: pachnącą chusteczkę ze starannie wyhaftowanym napisem. Kto jeszcze zginie w Krakowie? Wiele wskazuje, że to wcale nie koniec...




Lubię książki z mrocznej serii.  Czyta się je lekko, szybko i przyjemnie. Wątki kryminalne przeplatane są zabawnymi perypetiami bohaterów. Książkę "Kogo kocham, kogo lubię" kupiłam na wyprzedaży w nadmorskiej miejscowości. Choć czytałam lepsze z tej serii to nie żałuję swojego wyboru. Czytając ją doskonale wiedziałam którą część pisała kobieta, a którą mężczyzna. Jako na fankę książek kryminalnych przystało spodobał mi się wątek przewodni czyli sposób mordowania. Do końca nie mogłam odgadnąć kto i z jakich powodów popełnia zbrodnie i dlaczego dobiera właśnie te osoby. Polecam na długie jesienne wieczory.

M.

8 komentarzy:

  1. Ja uwielbiam takie mocne wątki kryminalne, stanowcze.. jednak po tę ksiązkę sięgnęłabym . :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Zaciekawiła mnie ta pozycja. Lubie takie wątki kryminalne łamane humorem :)

    OdpowiedzUsuń
  3. 'spodobał mi się wątek przewodni czyli sposób mordowania...' i pewnego dnia obudzę się bez głowy:)
    Niestety nie moja tematyka;)

    OdpowiedzUsuń
  4. A ja jakoś nie mogę się przekonać do kryminałów ;-)

    OdpowiedzUsuń
  5. Powieść kryminalna to nie dla mnie :) ja lubię żeby było miło i przyjemnie :) postanowiłam Wam o sobie przypomnieć i zaznaczyć, że zaglądam na Wasze nowe blogi, ale sama takiego założyć nie umiem (próbowałam) :D

    Rudnik ;p

    OdpowiedzUsuń
  6. myślałam, ze to sztuka teatralna, okładka wygląda jak plakat :) zpaowiada się nieźle, dawno nie czytałam kryminału.

    OdpowiedzUsuń
  7. Kiedyś czytałam dużo kryminałów. Później jakoś mi się przejadły ;p Mimo to książka wydaje się, że jest zabawna i nie jest chyba typowym kryminałem, także zapowiada się ciekawie.

    OdpowiedzUsuń
  8. Muszę wrócić do kryminałów :)

    OdpowiedzUsuń

Komentarze z adresami do Waszych blogów nie będą publikowane. Wiem jak do Was trafić i nie musicie wklejać linków (chyba że chcecie mnie zirytować).