Widok z nieba - Clara Sanchez

 

Tytuł: Widok  nieba

Autor: Clara Sanchez

Wydawnictwo: Znak

Gatunek: Literatura współczesna

Liczba stron: 302

Premiera: 2.07.2015 r.

 7/10

Wierzycie w przeznaczenie, zabobony, znaki, amulety i tym podobne rzeczy? Patricia – główna bohaterka „Widoku z nieba” nie wierzyła do czasu, aż podczas feralnego lotu spotkała tajemniczą i nieco dziwną kobietę, która powiedziała jej, że ktoś życzy jej śmierci. Początkowo dziewczyna nie wzięła tych słów na serio myśląc, że pasażerka chce jedynie odwrócić jej uwagę od turbulencji. Z czasem poukładane życie Patricii burzy się jednak jak domek z kart, a wokół niej zaczynają dziać się dziwne rzeczy.

Mówi się, że książki nie powinno się oceniać po okładce. Mnie jednak właśnie ona przyciągnęła. Spodobała mi się głęboka czerwień i tajemnicza kobieta znajdująca się na niej. Następnie zwróciłam uwagę na informację o tym, ze powieść została nagrodzona najlepszą hiszpańską nagrodą literacką. Spotkałam się z różnymi opiniami na jej temat. Niektóre były pochlebne inne nieco mniej. Mi osobiście pozycja ta przypadła do gustu, choć główna bohaterka pozostawia wiele do życzenia. Swym charakterem fabuła nieco ociera się o kryminał, choć nie dotyka go dosłownie. Jeśli miałabym sama wyznaczyć jej gatunek to przydzieliłabym ją do obyczajówki z nutą psychologii. Książka ta mieści się w zakresie literatury współczesnej.

Uważam, że „Widok z nieba” jest wciągający. Ma ciekawą fabułę oraz styl, choć osobiście pokusiłabym się o więcej wypadków Patricii by nadać książce tempa i dramaturgii. Autorka Pani Clara Sanchez wykazała się nie tylko pomysłowością w tematyce, ale również elementem zaskoczenia przy zakończeniu. Spodobała mi się szczególnie Viviana – kobieta, której postać nie do końca jest odgadniona. Czy jest ona czarownicą, szamanką czy może osobą z darem przepowiadania losów przypadkowych osób? Jej dokładnie zarysowany korpulentny obraz dodaje jej uroku, a posiadanie zdolności wprowadzają w całość nutę tajemniczości.

Nie jestem osobą przesądną, ale powieść dała mi do myślenia. Nie macie czasem drodzy czytelnicy tak, że spotyka Was w pewnym okresie wiele nieszczęśliwych wypadków: potykacie się o kamień i fikacie koziołka, o mało nie zostajecie potrąceni przez swoją gapowatość, a w domu parząc kawę oblewacie się wrzątkiem? Cóż ja bym zrzuciła to na karb przypadku, a Wy, czy pomyślelibyście o tym, że to celowe zdarzenia, a los płata Wam figle? Książka „Widok z nieba” niesie za sobą jeden ważny morał, a mianowicie: nie czyń drugiemu co Tobie niemiłe. Polecam!

Wyzwania recenzenckie:

Przeczytam tyle, ile mam wzrostu (łącznie 129 cm i 7 mm na 161cm)

Za egzemplarz do recenzji serdecznie dziękuję Wydawnictwu Znak